Rondje Nationale Parken

Grand Canyon, Arches,Natural Bridges, Mesa Verde.

8.30 uur zijn we in het park Grand Canyons en kunnen parkeren bij het visitor centrum, we krijgen informatie hoe de bus werkt maar ook dat we kunnen lopen en dan de bus weer pakken. We lopen eerst de South Rim naar Village, hier pakken we de bus naar het verste punt en keren terug naar Village. We stappen uit en lopen nu dat stuk tot aan Mohave Point. Onderweg zien we een mirakel in de lucht,tussen 2 wolken is de regenboog. Het regent niet en de zon schijnt volop. Dit wonder kon ik vast leggen zowel op camera en tablet. Zo nu en dan hebben we zicht op de Colorado River. Het uitzicht is magnifiek. Hoe de bergen zijn afgesleten door water en wind. Snel terug naar de camper, eten en met de bus terug naar Mohave Point voor de zonsondergang. Valt tegen, net wolken ervoor. Terug naar de camper en dan zoeken naar een plekje voor de nacht. Vinden bij een trail ingang een mooi plekje, en kunnen nu even na genieten van de mooie dag. Na een heerlijke nachtrust op weg naar Sedona, via de 89 A, veel haarspeldbochten dit ligt ten zuiden van de Grand Canyons. In de rivier is een "Gliding Rock" een soort natuurlijke glijbaan. Hier veel dagjesmensen. We komen bij de Red Rocks, intens rood. Terug naar Flagstaff een hele klim en kruipen de berg op, veel auto's die te heet zijn. In Flagstaff onweer en regen, wachten af bij een supermarkt en als het opklaart trekken we verder naar het noorden, we maken de "Sunset  Crater"loup. Hier overal lava met struiken en zo nu en dan een paar bomen,maar de grond is pikzwart.  Hier blijven we overnachten. We worden wakker met 2 tortelduifjes op het dak en als we ontbijten komt er nog een kolibrie bij. Ons plan voor vandaag is naar Monument Valley. Hier de filmbergen het gebied van de luie Navajo indianen. Heel groot visitor centrum maar bijna leeg, en geen informatie om zo te pakken. Je moest overal om vragen. Maar heb nog wel een foto van John Wayne gemaakt. We volgen 191 op naar Mexican Hat  ( rotsformatie lijkt op de Mexicaanse hoed) we nemen nu de 261 verboden voor bussen, trucks en grote RV's,  wij zijn maar klein toch. De weg gaat over in gravel 3 miles (5km) en mooi stijl omhoog met haarspeldbochten.  Met zweethanden natuurlijk. Maar we komen weer boven en krijgen daar weer een gewone weg. Op naar de "Natural Bridges " hier zijn er 4 van. Het is een loupe die je kunt rijden en overal kun je wandelen. Bij de 2e stop maken we een wandeling om de brug op de foto te zetten. Ype zijn hoed waait weg. We weten waar hij ongeveer ligt, lopen een stuk terug en dan kun je naar beneden, Ype haalt de hoed weer op en scoort ook nog 2 petten. Dit alles gebeurde bij de Sipapu bridge. Kijken daarna nog even bij de Kachina en Owachomo bridge. Die nacht staan we bij de ruïne 's van een Kiva. Op naar Moab,Arches National Park,er staat al een hele rij voor de kassa en dat om 9.30 uur, we kunnen zo door vanwege de Nationale Parkpas.  Op naar de "Upper Delicate Arch". Wandelschoenen aan, water mee en snoepjes. We zien dat er mensen op een bolle berg omhoog lopen, flinke klim, maar dan ben je nog maar op de helft. Het pad wordt oneffen en soms door het zand. Als er schaduw is even uitrusten en eindelijk dan zijn we op de top, hier waait het stevig. De prachtige Arch. Helaas allemaal andere mensen mee op de foto. We rusten uit genieten van het uitzicht om daarna terug te keren naar de camper. We rijden nog naar alle uithoeken,  nog meer bruggen en gaten in de bergen. We moeten via dezelfde weg terug het park uit. La Sal een heel klein plaatsje wordt onze stop voor de nacht. Staan bij de bibliotheek en willen het verhaal schrijven, dat wordt hem niet. Een tandem met David en Lorete arriveert, die willen hier ook overnachten,  zij fietsen een soort van race van Oost naar West. De winkel is gesloten maar het is bijna donker, vlug tent opzetten. Ik ga voor hun koken en ze gaan nog op zoek naar drinkwater. Ze komen terug met water. Komen in de camper om pasta te eten, ze hebben alles opgegeten. Ze hadden al in 3 weken geen warme hap gehad. Voor morgen staat er een zware klim  hun te wachten. David en Lorete komen van Tenerife. Daarna nemen we afscheid en wensen hen succes voor morgen. De volgende morgen zijn ze al vertrokken, het eindpunt is Oregon. Wij reizen via Rico  (mijnbouw) Placerville,  Cortez. Onderweg zien we de Wilson Arch  en trekken weer een pass  over. Aan de ene kant Sunset Mountain 12.930 feet en aan de andere kant de Wilson Peak 14.017 feet, hier ligt nog sneeuw op. Zo komen we door Dolores pakken de 184 naar Marcos  want we zijn op weg naar Mesa Verde. Dit park is bekend van zijn "Anasazi Pueblo's", die woonden hier in de dwellings  (zwaluwnesten) woningen in de rotsen. Vanaf zo'n hoogte heb je prachtig uitzicht, we zien brand en het wordt alleen maar erger. We zijn op weg nu naar Durango, hier is dus de brand, hier willen we niet overnachten in de rook. We rijden door en vinden een plekje in Silverton  (lijkt op Dawson City) De hoofdweg is geasfalteerd en de rest gravel. Vannacht voor het eerst het dekbed weer over. Dat is lang geleden. In deze plaats is nog steeds een werkende goudmijn. Onze route is dan als volgt: Delta, Ouray, Montrose,  Carbondale en Aspen. In Aspen moet een huis op een rots staan van 25 miljoen;niet gezien en werden ook niet uitgenodigd. Maar wel genoeg privejets op het vliegveld. We komen nu op de weg daar mag je niet langer zijn dan 10 meter. Zijn we niet. De weg is op sommige plaatsen 1 baan en geen vangrails,  dus heel langzaam om elke bocht. We passeren de Independence Pass, 12.093 feet. Hier kunnen we de sneeuw zo pakken en de berg bloemen staan in bloei. De weg is nu weer breed genoeg, wel haarspeldbochten en zo komen we in Twin Lakes waar we de nacht door brengen. De volgende dag op naar Denver, hier gaat de weg gestaag omhoog, wij blijven achter een vrachtauto en rijden langzaam door met de knipperlichten aan. Genoeg auto's die stoom moeten afblazen vanwege oververhitting. En dan eindelijk kunnen we van de snelweg op naar Golden,  nou hier blinkt alles in goud. Ze zijn druk bezig om het centrum aan te passen. Op naar Nederland, was vroeger een zilvermijn dorp, daarna een spookstad totdat er Nederlanders kwamen die de mijn weer open deden, toen bloeide alles weer op. Deze plaats heeft niet zoveel, maar het volgende dorp Estes Park is gelegen aan het meer hier veel toerisme.  In de winter kun je hier skiën. Rijden door de Canyons met veel stromend water en in Masonville staan we bij de kerk. De volgende morgen worden we door een explosie gewekt in de camper. Ype had een blikje cola in de vriezer  gedaan, nou compleet open gebarsten. Wat een zooi zeg. Dus eerst poetsen, al is het nog vroeg, dan maar ontbijten ook. Op naar Cheyenne,  Wyoming hier een prachtige cowboy laars. Hier bij de bibliotheek zetten we het verhaal er weer op. We krijgen hier al te maken met 4 juli, de jeugd is het vuurwerk aan het uitproberen. Terwijl het nog maar 1 juli is. De volgende dag rijden we naar Crawford, onderweg zien we Scott 's Bluff,  een heuvel. De weg is recht aan recht toe, grote velden grasland en weinig koeien. Onze koffie stop is bij een schietbaan, raken in gesprek met een meneer. Zijn vrouw had hier grond geërfd en dat was de reden dat ze hier woonden, hij deed de schietbaan erbij als hobby. Vervolgen de reis naar Crawford. Hier gaan we naar de informatie, een Indiaanse mevrouw die ons graag wil helpen. Haar naam is Angie  Taylor (Red Leaf) zij is een half Sioux en half Cheyenne indiaan. Ze vertelt over haar grootouders, ouders en haar eigen gezin. Dat haar moeder op haar huwelijk tegen was en dat grootmoeder zei als je 18 jaar bent kun je met hem trouwen. Dus toen ze 18 was is ze vertrokken met haar grote liefde. Ze kregen 6 kinderen waarvan 3 overleden. Ook vertelde ze waar ze allemaal gewoond hadden. Haar man is ook overleden. Als jong meisje was het niet makkelijk om in Crawford te leven, de winters waren erg koud. Toen haar vader nog leefde ging hij met goederen naar andere tribes voor ruilhandel. Ze kregen het beter toen hij voor het spoor ging werken. Haar vader is om het leven gebracht door geweld, haar moeder heeft het lichaam mee genomen langs de White River en daar ergens begraven. Ze was bang dat het anders werd opgeëist door de blanken.Na vele jaren heeft ze dezelfde tocht weer gemaakt om de botten op te halen en in het familie graf bij te zetten. Zo legt ze ook uit; het is geen Pow Wow maar Wacipi  en dat betekent dans in een kring.. Verder vertelde ze over Crazy Horse.  Het is een sterke krasse dame van 80 jaar. Volgens haar was er in het City park nog wel een plekje om te staan. Nemen afscheid. Op naar het park en maken we kennis met Bill en Tammy.  Leuke mensen, drinken wat en kletsen voluit. Volgende dag gaan we met hun naar Chadron, ze hebben speciale batterijen nodig. We lunchen bij Mac Donald's. Terug naar Crawford,  zitten de hele middag in de schaduw en s'avonds eten we met zijn vieren T bone steak, salade en ijs met vruchten na. Ype gaat daarna naar de Rodeo, is vlak bij.hier hadden ze iets extra's, hier moesten ze een jonge stier bij de horens pakken. De volgende morgen ontbijten we nog met Bill en Tammy en nemen daarna afscheid. Ook zij keren huiswaarts. Het is 4 juli de parade zien we in het dorp. Via Custer komen we bij Crazy Horse, hier zijn ze nog volop mee bezig. Ach Mount Rushmore ligt ook in de buurt ,dus brengen we ook hier een bezoekje. De heren die zijn uitgebeeld zijn: George Washington,  Thomas Jefferson,  Abraham Lincoln  en Theodore Roosevelt. Dit alles was een super klus en in 1941 klaar. Daarna willen we naar Keystone via de 16 A . We moeten door 3 tunnels met 1 rijbaan en onder houten bruggen door en veel bochten natuurlijk. Achteraf bleek dat je voor de weg moest betalen, wij niet. Terug naar Custer  4 juli vanavond vuurwerk en we zitten 1e rang.