Trail of tears / New Mexico

1 juli 2017 - Cheyenne, Wyoming, Verenigde Staten

Na ons verblijf in Costa Rica nog anderhalve week door gebracht in Miami. In de clinch met auto-onderdelen 24, probleem nog steeds niet opgelost. De ANWB weer onze redder in nood,donderdag gemaild,vrijdag besteld en maandag het onderdeel hier in Miami. Aangezien we met een buitenlands kenteken rijden kunnen we geen aanspraak maken op de verzekering van de NKC (kleine lettertjes) Deze bied ook geen andere oplossing aan. Dan eindelijk is het zover, het goede onderdeel zit er in.We spreken af dat we eerst voor een proefrit naar Key West gaan om te zien of alles oke is;daarna komen we terug om afscheid te nemen. Fijn eindelijk weer rijden, eerst diesel en propaan tanken. We rijden via het casino naar het zuiden ;vinden een prachtig plekje aan het water en besluiten om hier de nacht door te brengen. Helaas was er geen bordje waar op stond muskieten land.  Maar mijn vaders spuitbus maakte korte metten met deze beestjes. In het kort: de Florida Keys is 1 lange weg over diverse eilandjes gevormd door koraalriffen.  Bij de 7 miles  brug was een parkeerplaats waar we koffie hebben gedronken. Hier een van de weinige zandstrandjes,dus even met de voeten in het water. Vroeger was hier een spoorlijn met daarboven op een smal weggetje.  Dat is nu vergane glorie. In Key West rijden we achter het treintje aan;de belangrijkste straat is de Duval boulevard,alles heel toeristisch en voor campers geen parkeer gelegenheid.Om te overnachten ben je aangewezen op de State Parks,waar ook de (koraal) stranden zijn.Het hele dorp doorgereden en nog even bij een winkelcentrum gestaan.We besluiten rechtsomkeer te maken keren en hebben nog een stop in de plaats Marathon,hier nog een leuk vestje gekocht. De Keys zijn eilanden die met elkaar verbonden zijn:ze  hebben geen buffer,alleen enkele koraalriffen voor de kust. Dus als er iets gebeurd met een orkaan wordt alles in een keer weggevaagd. We rijden richting het noordelijkste punt en moeten dan over de tolbrug:prachtig uitzicht. Ons doel is Miami Beach,helaas maandag is het Memorial Day en een of andere vliegshow.Dus naar het strand wordt hem niet; nu al  files en geen parkeerplaatsen Het is een grote chaos en wat doet de politie, niets stonden erbij en keken er naar. Dan maar omkeren en op naar de garage.We hebben tijd genoeg dus eerst de wasserette maar even doen. Bij de garage zet ik koffie en Henry drinkt een kopje koffie met ons. Zo vouwt hij het 20 dollar biljet als een huisje en dan zie je de Twin Towers in brand staan. Als dank aan de garage maak ik nog een bloemstuk op onze laatste Renault wieldop. Van William Almodez  krijgen we de beloofde bananenbrood. Daarna nemen we afscheid en gaan weer richting casino maar nu naar het noorden.  Het eerste stuk is saai en swamp totdat we in het merengebied komen, hier wordt het heuvelachtig. In Clewiston een hapje eten, we denken achter de dijk ligt een meer;maar nee het is een kanaal. In de poel zien we wel weer een alligator. Terug bij de camper smullen we van de bananenbrood, ook zitten er rozijnen en noten in. Onderweg zien we nog land waar ze ananassen, sinaasappelbomen en bananenbomen kweken. In Clerrmont bij de Walmart met een prachtig uitzicht over het dal blijven we overnachten. Hier maken we kennis met de heerlijke Rally's patat, knapperig en niet vet. Het is de bedoeling dat we naar de Smoky Mountains gaan. Onderweg een lekke band, de krik werkt prima, in een half uur de klus geklaard. We vervolgens onze reis. Onderweg in veel plaatsen allemaal Amerikaanse vlaggen met bordjes erbij van de gesneuvelde soldaten ivm Memorial Day. Het landschap is heuvelachtig met bossen, het Frankrijk gevoel. We maken een stop in Stone Mountain, Gutzon Borglum  is hier begonnen om de president Jefferson Davis en de generaals Robert E Lee en Thomas (Stonewall) Jackson uit te hakken in de granietberg. ( 1924) Hij heeft het niet afgemaakt omdat er onenigheid was en hij nam alle schetsen mee. Zijn opvolger blies alles van de rots en begon overnieuw. Maar Gutzon Borglum heeft wel de 4 presidenten in Mount Rushmore uitgehakt. Walker Hancock is in 1964 weer begonnen en in 1972 was het werkstuk af. Het resultaat mag er zijn. We gaan op naar Helen, op de autoweg komt er een politieauto naast ons rijden en 1 achter ons en de sirenes gaan aan. Ype stuurt een beetje naar de kant maar wat blijkt ze moeten een motorrijder hebben en gebruiken ons als buffer. Zo rijden ze hem klem stoppen, springen uit de auto's en hup de motor rijder wordt met getrokken wapens tegen de grond geworpen. Dit alles gebeurd in een paar minuten. Een beetje verbaast rijden we rustig door. Helen is een Beiers dorpje met namen als Heidelberg,Edelweiss, Hans en Grietje, Backerei, een leuk toeristische dorpje. Hier ontdekken we dat onze bodemplaat nog in Miami ligt dus weer email's versturen en  SMS jes,geen reactie dus  uiteindelijk maar gebeld met J.C. Tjitske is vandaag jarig dus even een video gesprek, zover weg en toch dichtbij. Rijden daarna van Hayesville- Telico Plains naar Cherokee via de Cherohala  Scenic Highway. In Cherokee wonen nog indianen en die maken de moccasins.  Ook zijn er nog een paar in klederdracht. Zien veel gevlochten manden en kleden. Er komt een aanhanger met een soort van kalebassen, dit blijken "Gourds" te zijn. Deze soort droogt uit en dan wordt de bast heel hard. Vroeger maakten men hiervan gebruiksvoorwerpen,zoals gereedschappen ,drinkflessen en kommen. Het is zeer licht materiaal. Op de fair laten ze zien wat je er allemaal mee kan doen. Ook staat er een vrouw uit Peru, haar broers is een carver  en maakt prachtige vazen,ballen en sleutelhangers. We volgen de trail of tears, refereert aan gedwongen herplaatsing van de Cherokee indianen (Tennessee) van de Smoky Mountains  naar het Westen Tahlequah  ( Oklahoma). De Great Smoky Mountains zijn mooi,maar ze doen hun naam eer aan:als je bij een uitkijkpunt bent is het zicht wazig. En de wandel trails zijn overvol met toeristen dus geen kans op het zien van enig wild.  We nemen Foothills Parkway ook een groene route, deze route is veel rustiger en nog veel mooier ook.Terug in het dal rijden we langs de rivier waar een gedeelte is waar je kunt zwemmen.  Een mooi gezicht al die mensen die op fel gekleurde banden ronddobberen. Die nacht staan we in Lenoir City en de zon gaat knalrood onder. De volgende dag rijden we door de voormalige woonplaats van Abraham Lincoln en natuurlijk wil deze plaats hier voordeel uit slaan. We vervolgen onze route: Garfield,  Howesville,  Ohio river, Tell city en Troy. In Troy staan we aan de Ohio rivier , een buurvrouw vertelt iets over de historie, vroeger was de rivier veel smaller en haar schoonvader verbouwde mais aan de oever, maar er zijn nu dammen geplaatst en alles is veranderd. We volgen Route 66 West en zijn inmiddels in Indiana.  In New Harmony ligt de brug eruit dus omrijden, in Du Quoin vinden we een prachtig plekje in een parkje. Hier zien we de  waterlelie, gele plomp, kikkers, bomen met uitstulpingen en zich volvretende rupsen. In de namiddag doen we Chester aan, bekend om Popeye. De geestelijke vader was Elzie  Crisler Segar  ( geboren 8-12-1894 en overleden in 1938). Alles begon in het Thimble Theatre,  toen hij 26 jaar was begon hij met de strip. Eerst ging het verhaal over Olive,  Castor Oyl,  Cote Oyl, Nana Oyl, Ham Gravy  (1919). Pas in 1929 komt Popeye in het verhaal met zijn spinazie. We gaan over de Chester brug richting Perryville,  Piedmont  en Van Buren. Helaas konden we niet gewaar worden waar de naam vandaan komt. We overnachten hier en zien heel veel vuurvliegjes in het gras,maar ook hoog in de bomen. De volgende dag op naar Jasper, groene route met prachtige uitzichten .Onderweg zien we herten, schildpadden en een laag overvliegende turkey  (kalkoen).Maar ook veel verkeersslachtoffers waaronder roofvogels ,gordeldier,stinkdier en wasbeer  We rijden door Deer, Boston, Elkins,  Fayetteville,  Wagoner,  Beggs  en Slick. In Slick staan we bij de kerk/ townhall heerlijk in de schaduw onder de boom. Koffie drinken en dan weer verder is de bedoeling. Maar raken in gesprek met Sue de medewerkster in the Town Hall en blijven staan. Later maken we kennis met de buurvrouw, die werkt bij de benzinepomp. s'Avonds komt Wesley nog langs en we kletsen wel 2 uren, ook over de historie van dit dorp. Er was een blanke en een zwarte school, nu helemaal niets meer. Hij vertelde over zijn beroep, mengt  voer voor kippen, koeien en paarden. Daarnaast heeft hij  veel andere baantjes gehad. Ook in deze plaats is drugs en alcohol een groot probleem maar er is verder ook niets te beleven. De volgende morgen nemen we afscheid van Susie  B Case, geef haar een hartje en krijg van haar een armbandje en een cd met hun countrymuziek. We zitten onder de boom en de vogels zingen in koor.

,

Vanuit Slick keren we terug naar Okmulgee, hier is feest en we mengen ons tussen de feestgenoten. Een straat is afgezet. Hier bevinden zich alle attracties zoals octopus,rups,draaimolen en reuzenrad. Op een plein speelt een bandje life country/ western muziek. De volgende dag naar Beggs, hier is dit weekend Rodeo en we besluiten dit te bezoeken. We hebben een mooi plekje op het terrein. Om 20.00 uur begint de parade, man te paard met vlag en het volkslied. De kinderen starten,die moeten rijden op een schaap. Prachtig gezicht hoe ze zich vastklampen aan de wol. Daarna moeten ze van de kalveren een strikje van de staart trekken. Wie het lukt heeft een prijs. Nu moeten de ouderen, eerst het kalf vangen met de lasso, beest omver werpen en de poten binden. Alles op tijd. Daarna 2 cowboys elk met een lasso,deze moeten samen 1 kalf vangen, valt niet mee, bijna tegelijk lasso werpen. Moeilijk onderdeel. Hierna komen de Bull ride's. Van dit gebeuren hebben we 2 dagen genoten. Maar douchen was vanwege al het stof wel noodzakelijk. We verlaten het groene gedeelte en krijgen nu te maken met graanvelden, ook hebben we zo nu en dan uitzicht op " Plants" in Borger. Deze plaatsnaam is van Ace Borger,  slimme zakenman, kocht land ; vond er olie wat hem steenrijk maakte. We gaan door naar Amarillo hier moeten 10 Cadillac 's met de neus in de grond staan. Worden nu vol gespuit  met namen, en als dank laten ze de verfbussen en doppen achter. Tucumcari is onze volgende stop, hier zouden ze dan de bodemplaat naar toe sturen. Ype even naar de garage geweest om het af te melden. Op naar Las  Vegas  (nog niet de casinostad) Wagon Mound, Fort Union  en Mora, onderweg zien we weer de pronghorns en een enkele Elk. De volgende dag belandden we bij de Picuris Pueblo 's in Penasco. Krijgen een prive rondleiding door het hele dorp, kerk, kiva's bizons en kerkhof. De kerk was gerestaureerd want 1 muur was omgevallen. De Kiva's zijn een entree met een ladder naar beneden en zo kom je in de ruimte onder de grond. Hier houden ze gesprekken, ceremonie 's e.d een soort heiligdom. Dit hele dorp is nog in oude stijl met Adobe woningen. Adobe woningen zijn gemaakt van klei, water en stro en hier maken ze een soort stenen van. Ook maken we kennis met Richard Mermejo  (Scretch Bear) deze vertelt nog meer over de historie. In de winter ligt hier een halve meter sneeuw. Ze noemen dit ook wel de " verborgen vallei ". Sky Eagle onze rondleider drinkt met ons nog een kopje koffie. Op naar Los  Alamos,  we denken dat we toll moeten betalen,maar gelukkig alleen  het rijbewijs laten zien.Na later bleek zitten hier allemaal laboratoriums en onderzoek centra's  vast niet allemaal milieu  vriendelijk en niet toegankelijk voor publiek.  We zitten in New Mexico en gaan naar Jemez  dit is een vulkanisch gebied maar nu vruchtbaar, ook hier wat veeteelt.  Verlaten het mooie gebied op naar Cuba, rechte weg en saai. Vinden een plekje bij de bibliotheek en vannacht moet het dekbed weer over, zitten op 2 km hoogte. We reizen via Coyote en Cebolla, de bergen hebben prachtige kleuren rood, bruin, geel,wit,zwart. Een mooi weer picknick plek met uitzicht op het Abiquiu meer. Na een tijdje wordt de reis weer voortgezet we moeten door 2 passen nml. Cumbrus 10.022 feet en La Manga 10.230 feet. Geen echte haarspeldbochten.  We hebben de afgelopen dagen wel wolven gezien. Questa,  Taos en Angel Fire hier zijn dit weekend de ballonvaarten. Maar we hebben nog tijd en gaan naar Eagle Nest, hier een mooi plekje om te staan, uitzicht op het meer. Een vrouw heeft bladeren gezocht en vraag haar wat ze daar mee doet, drogen en thee van zetten. In Brazilië gebruiken ze dat als toillet papier. Brede zachte bladeren. 5.30 uur opstaan, op naar het terrein van de luchtballonen. Vragen of we kunnen helpen. En dat kan, wie weet mogen we een keertje mee. Het is prachtig al die gekleurde ballonnen in de lucht. Via walky talkys houden ze contact met de grond en waar ze gaan landen ook daar helpen we met het bergen van de ballon.Vanavond " Glowballoons"  ook daar helpen we bij maar het waait te hard, jammer. De ballonnen blijven aan de grond maar lichten op door gasverbranding. Morgenvroeg weer helpen en dan gaan ook wij de lucht in. Na 45 min landen we weer. Prachtig en genoten van het uitzicht. Bedanken Patrick  (piloot) en Mary  voor het gezellige weekend. We krijgen ballon pins voor het helpen. We gaan naar het centrum om  "Tamala " te eten, tamala is deeg met vlees en ragout,verpakt in een mais blad en gekookt.Je kon kiezen uit kip of varkensvlees ,we hebben beide geproefd. Niet echt bijzonder. Verlaten Angel Fire op naar Mora, las Vegas naar Sante Fe.  Hier willen we de trap bekijken die geen spijkers heeft in de Loretta Chapel. Al vonden we de oudste kerk mooier, hier ligt een boek van Fatima, Toeval? Veel souvenirs die bewerkt zijn met turquoise.  Ja en dan volgen we maar de Turquoise Trail, die gaat door Cerrillos (spookstadje) en Madrid, deze kleine plaats was een mijn stadje en nu veel souvenier winkels. In 2007 is hier een film opgenomen "Wild Hogs" . En zo komen we bij El Morro, een grote rotsformatie en oude tekeningen van Pueblo 's, Spanjaarden en Amerikanen. Hier een trail gelopen, we komen ook langs een drinkpoel,  hier staat altijd water in. Zo konden ze hier overleven in de woestijn. Zijn dus weer in Arizona, alles dor, die nacht slapen we bij de kerk op de prairie, heet maar we hebben wat schaduw van een boom. Volgende morgen een dikke mot vlinder op de band, even vastleggen op de foto, daarna naar een struik gebracht. Op naar het " Petrified Forest" In 1932 Route 66 ging dwars door het park. Bezoeken eerst de Agate brug ( versteende boom) over rotsen. Jammer dat ze het zo lelijk hebben gestut. Daarna een trail gelopen,  echt prachtige kleuren in de stammen en als ze het gaan polijsten komen de kleuren nog beter uit. Vroeger was het een Tropisch regenwoud, maar het klimaat veranderde en het continent kwam in beweging. En zo verdween het bos onder een dikke laag modder. In de buurt van Globe hebben ze de Theodore Roosevelt dam gebouwd, hier willen we overnachten maar het is zo heet, en na de warme maaltijd gaan we op naar Florence. Onze camper raakt bij de beklimming over verhit, dus we moeten in de 2, rustig naar boven rijden. Geen bodemplaat, heet asfalt en hoge temperaturen. Volgende dag naar de Organ Pipe Cactus National Park. Een heel stuk rijden en uiteindelijk valt het ook nog tegen. Het is wel een speciale cactus die alleen daar groeit. Ook zien we weer al die andere cactussen,maar nu vol in bloei . We verlaten het park dezelfde weg terug. Onderweg komen we veefokbedrijven tegen, lopend vlees, een fabriek op zich,  voeren, slachten, verwerken en verkopen. Hier stinkt het pas echt. We bezoeken een meer  in een State Park, maar hier stinkt het erg naar wier, dus ook deze plaats verlaten we op naar Mecca.  Moet goed komen denken we. Vinden een plekje met uitzicht op een waterbassin.  s'Morgens vroeg gewekt door heel veel verkeer. Hup ook wij in de benen op naar Joshua Tree Park, speciale yucca-achtige bomen. Prachtige omgeving, hier zien we de Blacktail jackrabbit, haas. Sacred Datura bloem, Indigo Bush en gourds. Ach jee weer een lekke band, we hebben weer geluk want er is een P met een stoeprand en dat hebben we nodig anders kunnen we de camper niet genoeg omhoog krikken. Deze keer duurt het verwisselen iets langer. Maar het lukt. In Twentynine  Palms op zoek naar een banden zaak na later blijkt een heel probleem. Na 4 adressen en een rondrit naar Palm Springs pikt een man ons op en brengt ons naar American Tire. Ook hier zijn de banden een probleem ze zijn nu 2,5 cm breder. We gaan met John zo heette hij naar een Chinees buffet vlakbij, kunnen we lopend naar toe. Moeten toch wachten. Gezellige paar uurtjes met hem door gebracht. En hij vertelt wat een mooie route is in de buurt. We rijden nog een keer door het Joshua Park en vinden onze wieldop ook weer. We gaan in 29 Palms nog op zoek naar een wasserette. Deze blijkt niet meer te bestaan,dus rijden we door naar het Mojave Park. Komen eerst nog door een spookstadje, hier wil ik niet staan.  Na een uurtje staan we voor de ingang van het park, op verre afstand zien we de snelweg verder is er niets. Volgende morgen rijden we door het park, niet veel bijzonders. In Searchlight weer wat lucht in de rechterachterband. Hmm geen goed teken denk ik. Maar zetten de reis voort naar Bullhead City,  Kingman,  hier tanken we en we vertrouwen de band niet, naast het tankstation zit een bandenzaak  en daar rijden we naar toe. Een heel geschikt mannetje, na wat telefoontjes komen er nu truck banden omheen. Ook de velg was stuk. Mazzel dat we het hier hebben laten checken.  Ik wil niet weten wat voor gevolgen dat kon hebben. In 4 weken tijd 4 lekke banden. En een mooi kostenplaatje. We kunnen de weg weer op en we moeten Route 66 nemen want ze zijn bezig met de snelweg. Op deze weg de oude auto's , benzinepompen en Trading Posts.  En zo belanden we in Williams, hier doen we de was en een mevrouw vertelt waar we kunnen overnachten. 10 km buiten het dorp mooi tussen de bomen. Want morgen gaan we naar de Grand Canyons. 

Foto’s

11 Reacties

  1. Albert en martha:
    2 juli 2017
    Prachtige fotos. Wat ha jimme in prachtige reis!
  2. Hiltje bloemsma:
    2 juli 2017
    Hoi al weer veel meegemaakt samen in de luchtballon mooi hė zo stil om je heen geniet er maar lekker van mooie foto's ik ben gek op de bloemen die je fotografeerd groetjes van ons
  3. Kees en janke:
    2 juli 2017
    Wat een mooi verhaal.En wat herkenbaar allemaal.
    Zal straks nog wel wat warmer worden denk ik.
    Prachtige foto's,groetjes
  4. Tjeerd en Hennie:
    2 juli 2017
    Mooi verslag en fotos groetjes en geniet
    er nog maar van zonder pech.
  5. Ries & Henny:
    2 juli 2017
    Wat hebben jullie het druk van feest naar feest te rijden en er ook
    nog zulke mooie reisverhalen van te maken. Jammer van de lekke
    banden, maar alla het hoort erbij als jullie zoveel mijlen rijden.
    Wij dachten dat zachte bladeren voor de thee gebruikt worden.Het harde volkje van de Pueblo indianen gebruikt cactusbladeren voor
    gebruik als toiletpapier denken wij. Het is gratis,vers en elke dag op loopafstand bereikbaar, moedertje lief wat wil je nog meer.
    Hou vol en volg route 66, dan kom je vanzelf in de gokstad Las
    Vegas. Met jouw geluk Iepe met lotingen en dergelijke, krijg je
    genoeg dollars uit de gokautomaten om de verdere reis honderden
    reservebanden te kopen en aan laten te leggen.
    groetjes en tot lezens
    Henny & Ries
  6. Durk en Thea:
    2 juli 2017
    Jammer van de lekke banden en de velg maar verder......super reis!
    Genieten zolang het kan. Leags fan ús!
  7. Wytske:
    2 juli 2017
    Prachtig verhaal en foto's. Sommige dingen nog vers in ons geheugen. Veel warmer nu, dan toen wij er waren. Op dit moment in Canada veel regen. Veel plezier nog en als wij ook bandenproblemen krijgen nemen we contact op met jullie voor advies.
  8. TINEKE V D WAL:
    2 juli 2017
    Wat een verslag,petje af hoor ,gelukkig is het goed gegaan met de lekke banden.Goede reis maar weer,zal wel mooi zijn bij de Grand Canyons,maar lekker genieten.
  9. Francien:
    3 juli 2017
    Wat een belevenissen en steeds weer verder en nieuwe dingen zien en leuke mensen ontmoeten. Elke dag beleven jullie wel iets bijzonders. Die lekke banden moeten we maar gauw vergeten. De natuur is denk ik nu op zijn mooist? De was weer lekker in de kasten. Verder naar het nieuwe verslag, kan niet wachten. Meereizen is zo leuk
  10. Baukje Steffens:
    3 juli 2017
    Wat weer een geweldig mooi verhaal! Wat een belevenissen allemaal! Neem er echt de tijd voor om het grondig te lezen,daarom is reactie vaak wat laat! Hoop dat banden het voorlopig houden zodat we nog een tijd kunnen genieten van jullie avontuur! Heel veel succes en plezier!xx
  11. Koba Dijkstra-Cuiper:
    30 juli 2017
    super verhaal en dito foto"s