Home Sweet Home, Motorhome.

2 mei zijn we klaar voor vertrek. Eerst naar Ancaster voor de boodschappen. Dan op naar North  Bay;onderweg in Cambridge nog even propaan getankt.Rond 19.00 uur zijn we bij Albert en Martha ( oude buren). En we hebben het weer gezellig. Martha heeft haar pols gebroken tijdens een wandeling. De volgende morgen na de koffie zwaaien we gedag. Vanmorgen 4 herten om de camper. We volgen de HW 11 en komen in Temagami, dit ligt aan het meer,nu nog met ijs bedekt. Buiten even een hapje eten. We volgen de HW 11 verder noordwaarts.Onderweg alleen maar kleine plaatsjes. Maar de wat grotere plaats is Cochrane met als mascotte een ijsbeer met als naam Chimo ,wat "welkom'' betekend in het Inuit.Hier start ook de " Polar Bear Express". We besluiten morgen met deze trein naar Moosenee (ook wel the Gateway to the Arctic genoemd) te gaan. Er is een USA animatiefilm gemaakt van de Polar Express. Deze film is gebaseerd op een kinderboek van Chris  van Allsburg. Ook is er een boek geschreven over miles 26. " With Hope They Waited Mile 26". Gaat over een man die honden opvangt en verzorgt. In zijn huis was een hond met jongen, toen het huis  in de brand raakte. Hij wilde de honden redden, maar helaas hij komt zelf om bij de brand.Personeel van het plaatselijke restaurant  hebben de honden gevangen en opvang voor ze geregeld. De trein is comfortabel en we zien onderweg een paar kraanvogels. In de rivier hebben ze een "Dam " gebouwd voor elektra. Die elektra wordt ook voor de diamant mijnbouw ergens ten noordwesten van Moosenee gebruikt.In de trein raken we in gesprek met een gezin uit Moosenee .Hij werkt als maatschappelijk werker  en speelt op de gitaar een paar nummers voor ons..In de winter kunnen ze over de permafrost wegen reizen maar in de zomer zijn veel plaatsen alleen per vliegtuig of watertaxi bereikbaar Ditzelfde geldt ook voor Moosenee factory,dit dorp (2700 inwoners) ligt op een eiland tegenover Moosenee.Gesticht als handelspost van de Hudson Bay Company  (pelshandel) Het dorp met 2700 inwoners moet het tegenwoordig van het toerisme hebben.Het plaatsje Moosenee heeft eigenlijk niets, wel een school,ziekenhuis, winkel en een restaurant. De wegen zijn onverhard. De mensen van het restaurant waar we een hapje eten  hebben kunde aan Valerie en Larry van het theehuis in  La Scie,  Newfoundland....de wereld is weer klein!  Zelfs te weinig tijd om verder te kletsen om 17.00 uur vertrekt de trein weer.  We wisselen nog wat kadootjes uit en wij komen terug met een Sudwester en een keukendoek De trein stopt weer even voor de Moosenee river en bij de "Dam". En dan op naar Cochrane. Morgen vertrekken we naar Thunderbay.  We komen door Moonbeam,volgens legende was dit de naam van de lichtjes die de eerste bewoners zagen over de rivier. Ze noemden het Moonbeams  "Platte Schijven" gelijk ufo's met een doorsnee van wel 6 meter. De volgende dag gaan we weer verder; in Longlac  vinden we een plaatsje bij de bibliotheek .Dit is een indianen plaats; geen goed idee om hier te overnachten zegt Jude van de bieb. Ze kunnen alles gebruiken,straks zonder spiegels. Dus om 21.00 uur vertrekken we alsnog om naar Geraldton te gaan. Maar dicht achter een vrachtauto aan want de moose (eland) is nu weer op de weg. We slapen op de P van het ziekenhuis.  Tijd om weer verder te trekken nog 109 km naar Thunderbay. Hier staat het beeld ter ere van Terry  Fox. Deze jongeman had kanker en verloor een been. Nadat hij weer gezond was verklaard, wilde hij geld inzamelen voor meer onderzoek naar kanker. Hij zou van het Oosten naar het Westen lopen en noemde het " Marathon of Hope". Maar helaas de kanker kwam terug toen hij in Thunderbay was, hij moest toen opgeven maar had toen al 5373 km in 143 dagen afgelegd. Hij overleed een jaar later. Onze volgende overnachtingsplaats is in Dryden, hier hebben ze de bankjes mooi geverfd. We zijn ook door een tijdzone gegaan het verschil met NL is nu 7 uur. Door de vogels worden we gewekt, opstaan en ontbijten, mooi weer. Op de rotsen allemaal stenen poppetjes en bruggen een oud Inuit gebruik. Ze noemen ze " Inukshuks". Kenora is bekend als plaats waar heel grote vissen worden gevangen de "Husky Musky" . In dit gebied zijn ook weer wat rotsen. We zien Winnipeg liggen met zijn flats als skyline, maar wij gaan op naar Grand Rapids. Hier is het landschap vlak en veel graanvelden zo ver het oog reikt. Oak Point wordt onze stop voor de nacht. Dit hotel / restaurant / winkel wordt door Koreaanse familie genaamd Kim gerund. Prachtige mensen, we krijgen speciale pannenkoeken,  zelfs een zak mix mee voor in de camper. En de Koreaanse vlag, dat is een hele eer. Omdat het moederdag is blijven we daar maar eten. Heerlijke krabbensoep en tomatensoep,spareribs,loempia's met groenten. Heerlijk dus. Daarna nemen we afscheid en krijgen nog 2 flesjes koud water mee. Lange lange rechte wegen op naar Dauphin, een prachtige plek bij het park.