Home of the husky's
2 augustus 2016 - Valdez, Alaska, Verenigde Staten
De volgende dag rijden we terug naar Glennallen.Onderweg een bezoekje aan Gulkana Village een native dorp.Er mag hier geen drank naar binnen en ze hebben er echt een zootje van gemaakt.Snel weer verder.In Glennalen tanken en bij de info vragen waar we een mooi plekje hebben voor de nacht.We raken in gesprek met de vrouw van de info,ze was vroeger lerares in het native dorp geweest en zijn volgens haar onverbeterbaar. We ruilen van "milepost" nu weer 9 jaar jonger, was van 2001 nu 2010.Ook wel " de bijbel voor de Noordelijke reiziger " genoemd en dat klopt. Hier halen we veel uit omdat alles per mile beschreven wordt. Een parkeerplaats vlakbij wordt ons plaatsje voor de nacht en we hebben schitterend uitzicht op het Wrangel gebergte. Morgen op naar Anchorage, we belandden in Palmer. Bij het Informatiekantoor hebben ze een groente en een bloementuin. Hier doorheen, de groenten zijn groter omdat ze meer daglicht krijgen. Dus licht is wel degelijk belangrijk. Mooie foto's gemaakt van de bloemen. We zoeken weer een plekje voor de nacht het wordt Knik en dan aan het eind weg bij een airstrip voor kleine vliegtuigen. De volgende dag brengen we een bezoek aan het Iditarod house en Joe Remington Iditarod Headquarters. Joe heeft de Iditarod sleddog race een nieuw leven ingeblazen. Door de oude trails dogtrails te herstellen. In de winter van 1925 was er een dodelijke uitbraak van difterie in Nome. Door de strenge winter was Nome afgesloten van de buitenwereld. 20 van de Alaska' s best mushers en hun husky's brachten het serum. 674 miles binnen 6 dagen van Nenana naar Nome. (Het was per trein van Anchorage naar Nenana vervoerd). In het huis waren alle winnaars geportretteerd. Ook foto's van een paar mushers die met de sledehonden de Mc Kinley hebben beklommen in 38 dagen. Knik was vroeger een belangrijke havenplaats maar toen het spoor aangelegd werd naar Anchorage viel Knik helemaal stil. Heel veel huizen zijn verhuist daar naar toe. Bij de Headquarters een film gezien over de Iditarod en gesproken met Joe's zoon en vrouw. Hun 2 zonen doen nu ook mee aan de Iditarod race. De tegenwoordige sledehonden zijn Alaskan husky's en is een mix van verschillende rassen, ze zijn zeker niet fraai om te zien. En wij gaan nog steeds voor de Siberische husky. Ze starten de race met 16 honden en moeten met 5 honden over de finish komen. De start is 1e zaterdag in maart. Terug naar de airstrip. Heerlijk rustig. In Willow een aardbeving 4,1 niets van gemerkt. Zo zijn er ook bosbranden bij Tok en Anchorage. Er parkeert even een vliegtuigje naast ons,dus even een babbeltje. Brengt monteurs de bush in voor een reparatie klus. Op naar Talkeetna, toeristisch. Bij de laatste straat/camping vinden we een plekje. Morgen gaat de smoothie bar hier open,maar ze zijn nog lang niet klaar. De volgende dag een bezoekje aan de Ranger Headquarters. Vanuit hier wordt alles geregeld voor beklimming van de Mc Kinley. Wij houden het bij de film. Terug naar de camper. Wensen de nieuwe zaak veel geluk. Brengen nog een bezoekje aan het kerkhof hier staan wel huisjes op het graf. Hier woont de spirit in. Maar ook een monument met de gevallen mensen op de Mc Kinley. Ook van Europese bergbeklimmmers.. We laten Talkeetna achter ons, we rijden niet zo snel en een mooie eland met kalf steekt over. Via Anchorage belandden we bij Cow Creek een oud goudzoekers dorpje Hier nog oude huizen uit die tijd;vandaag een trouwerij zo aan de bloemen te zien.In de creekjes kun je nog steeds goudpannen. We houden dat voor gezien en rijden naar Whittier .In het meer voor de tunnel zien we een brok gletsjer ijs .We gaan door de toltunnel en rijden over het spoor 4 km lang 1 rijbaan.Was vroeger een aanvoer route per schip en trein voor het leger .Whittier ligt aan de Prince William Sound en er ligt een groot cruiseschip voor anker. We hebben een prachtig hoog plekje met uitzicht op de haven. Zo rond 20.00 uur verlaat het cruiseschip Whittier. De volgende dag vertrekken ook wij, weer door de tunnel. Nog meer brokken ijs van de gletsjer in het meer. Op naar Hope. Onderweg treffen we de Belgen weer. Gezellig. Wij gaan door naar Hope en zij naar Anchorage.Hope heeft niets te bieden alleen een bibliotheek,een school, cafe en camping. Dus dat laten we ook snel achter ons, en gaan weer staan op dezelfde parkeerplaats waar we met de Belgen stonden. Hier zien we de Steller's Jay, die zie je niet zo vaak. Morgen gaan we op naar Homer.
waren en TV-filmpjes af en toe, krijgen wij van jullie prachtige
verhalen die ons ook vertellen hoe het er is. Sledehondenrennen met
Husky's. De oorspronkelijke naam voor de Husky in Alaska is Alaskan Malamute, maar zoals jullie schrijven is het ras vermoedelijk vermengd geraakt. Jullie komen nu in de buurt van
Kodiak eiland. Volgens vrienden van ons woont hier de grootste
levende Beer van de wereld, de Kodiak Grizzley beer. Wij hopen zo
dat jullie die zullen zien. Maar zo niet, dan zijn ze inderdaad ergens
broodjes smeren.
Goede reis verder en groetjes van
Ries @ Henny