Eindelijk de zon in New Brunswick

Vanmorgen eerst nog even wezen kijken in het spoorweg museum. Diverse wagons van gewoon tot zeer luxe staan hier in de buitenlucht geexposeerd. Verder een grote verzameling speciale werktreinen waaronder een dubbelzijdige sneeuwschuiver 1939, een takeltrein die tot 100 ton kan tillen, brandblustrein + aanhangers, en nog vele kleinere onderhoudstreintjes. Ook de verschillende spoorwerktuigen voor het leggen van de rails en de bielsen, seinen, wissels.etc.komen volop aan bod. De meeste indruk maken vanzelfsprekend de locomotieven, waarvan er een drietal in een loods staan opgesteld. Waaronder de eerste Canadese stoomlocomotief en de CNR locomotief 1009 a 4-6-0 uit 1912.We gaan na de koffie richting Alma daar treft Ype oude kameraden. Hier gaan we door het Nationale park maar ze zijn met de weg bezig en het is file rijden,veel stof en hobbels.Verderop is het midden gedeelte klaar en dat was beter te berijden. We overnachten in Chance Harbour,heeft niets alleen een haven en een strand waar je niet op kan komen;zelfs geen verlichting. De volgende morgen starten we met mist snel bij de kust vandaan. In Lapreau zien we de 1 e overdekte brug. Waarom: het is een hangbrug en door de vele balken en dak wordt er verband ingebracht.Dus geen een pilaren in het water die door het smeltende ijs kunnen worden weggespoeld.Even verderop een leuke picknick plek en waterval. Hier blijven we de hele dag. Laat in de namiddag vertrekken we naar Mc Adam. Hier is een prachtig treinstation. We zoeken een plekje en maken een wandeling. Ze zijn nog bezig met een locomotief en ik vraag of een kijkje mogen nemen. Geen probleem stap maar op. We rijden zelfs nog een stukje mee. De wissels worden nog met de hand omgezet. Daarna vervolgen we onze wandeling, prachtig om het meer heen gelopen. De volgende morgen is onze koelkast niet meer koud. Oei een probleem. De worstjes gaan naar de beestjes en het gehakt eten we op. Het ijs, ja helaas gesmolten, we konden het nu drinken. We kopen een zak met ijsblokjes en alles gaat het vriesvak in. Ype zal er weer naar kijken en hij lost het probleem op. He, gelukkig. Onderweg komen we langs Hartland en hier is de langste overdekte brug al staat deze nu wel op betonnen pijlers. De brug is 391 meter lang. Een leuke wandeling over de brug en lekker in de schaduw. Want ja het is hier 31 graden. We rijden weer verder en zo belanden we bij een parkje, we gaan lekker buiten zitten. Er komt een gezin aan met kinderen en die gebruiken de fontein als douche. Jullie snappen het al zeker. Voor we naar bed gaan ook onder de fontein. Brrrrr, wel koud hoor. Maar daarna weer fris en fruitig. De volgende morgen ook nog maar even camper gewassen Met een slang over een sproeikop hadden we zo de emmer gevuld met water. Daarna gaan we op naar Grand Falls,waar  we een prachtige plek vinden bij de Salmon river. Heerlijk in de schaduw. Een kolibrie komt ons begroeten. In de namiddag naar grand Falls hier moet een waterval zijn. ja er valt water naar beneden maar er zit een stuwdam en die laat een beetje water door. ( echt? ) Hup we rijden weer verder bij Edmundston in ST Andrew zien we een Blockhouse uit1812 (Een houten vierkant verdedigings bolwerk tegen de VS) In 1855 door blikseminslag verwoest en herbouwd in 2000. Fortin du P'tit Sault. Deze dag eindigen we in Pohenegamook en vinden zoals wel vaker een plekje bij de kerk.We ontmoeten een oud leraar en die vertelde ons dat op deze plaats vroeger een ijsbaan was en daar heeft hij zijn vrouw ontmoet. Hij was 53 jaar al met pensioen, moest plaats maken voor de jongere generatie.s'Avonds doen we meestal spelletjes, we hebben geen t.v. lekker rustig en de wereld draait wel door. De volgende morgen staan we half 8 op naar later blijkt half 7. Dus we zijn weer in een andere tijdzone. Dus ook vroeg aan de koffie,we krijgen visite. Een Fransman die bij ons op de koffie komt, hij vertelt heel veel maar we kunnen hem niet  verstaan, op goed geluk maar ja en oh zeggen.Ook de mariabiscuits vind hij heerlijk, hij bleef maar door eten. Dus begin ik met opruimen en zeg dat we vertrekken. Onderweg zien we overal kruisen zonder Jezus beeld, sommige met een ladder. Geen idee wat dat betekent. En zo belandden we in Quebec city we hebben de Citadel in de GPS en zowaar we belandden binnen de stadsmuren. De doorgang was erg nauw en met een bocht, even zweten dus. Maar een mooi plekje. We maken een wandeling langs de stadsmuur, bezichtigen  de Notre- Dame de Quebec en lopen door de schilderswijk Rue de Tresor. Prachtig, prachtig maar we kopen niets.Ook zien we een prachtige fontein Place d'Armes die als een rotonde fungeert.We moeten nu nog het stuk voor de Citadel langs hier heel veel treden omhoog. En dan zijn we weer bij het begin. We maken ook de wisseling van de wacht mee. Onder hun hakken zitten ijzers want er moet wat show bij. Daarna rijden we heel voorzichtig de camper weer door de nauwe bochtige sluis naar buiten, niets geraakt. We rijden de stad uit omhoog en vinden in een dorp een overnachtingsplaats. De volgende dag weer regen, maar we gaan wel op pad. Het zal droog en mooi worden. En we volgen de weg naar Petit Seguenay een doodlopende weg (Cul de Sac)weten wij veel. Hier is een uitkijkpunt en kun je prachtig de fjord inkijken. Tegenwoordig ligt hier ergens ook een dam en de zeehonden en de Beluga's zijn hier niet meer. het is een zijtak van de St Lawrence River.Onderweg zagen we  een bron  uit de rots komen,dus op de terugweg even fris drinkwater tanken.Verder op trapper blokhutten,waarin een atelier voor houtbewerking en met bak/broodovens zoals in Portugal. Er waren mooie schilderijtjes op het huisje gemaakt,maar alles was dicht. We staan nu bij het Gemeentehuis das altijd goed. Dit verhaal eindig ik met mooi weer en tot de volgende keer.